Ο κατασκηνωτικός θεσμός, οικείος στην πλειονότητα των Ελλήνων από τα παιδικά τους χρόνια, αποτελεί εμπειρία διασκέδασης, παιχνιδιού, χαράς και περιπέτειας. Μία δημιουργική εκπαιδευτική διαδικασία, που εκτός από ευχάριστο μαθησιακό βίωμα, είναι και σημείο αναφοράς στη διαμόρφωση ανεξάρτητων και γεμάτων αυτοπεποίθηση και ψυχική και σωματική υγεία παιδιών. Οι ορεινές κατασκηνώσεις, με το πλεονέκτημα των ιδιαίτερων στοιχείων του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος των βουνών, προσφέρουν έναν πολυσύνθετο χώρο απόδρασης, ειδικά για τα παιδιά των πόλεων. Στην παρούσα εργασία, εξετάζεται η ανάπλαση και μετατροπή του εγκαταλειμμένου Στρατοπέδου της Βροσίνας σε κατασκήνωση, μέσω της αξιοποίησης της φυσικής ομορφιάς της περιοχής, των δασών, των ποταμών και των γύρω βουνών της. Κεντρική ιδέα της πρότασης ανάπλασης είναι η αξιοποίηση του υφιστάμενου κτηριακού αποθέματος και των χρήσεών του. Παράλληλα και για την πλήρη αξιοποίηση των εγκαταστάσεων πέραν των θερινών μηνών, παρουσιάζεται η δυνατότητα χρήσης της κατασκήνωσης και από Κυνηγετικούς Συλλόγους που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Επιχειρείται, αντίθετα με την κοινώς αποδεκτή άποψη της κοινωνίας για τους κυνηγούς, να αναδειχθεί η θετική αποτίμηση που τελικά έχει η δράση τους για την περιφέρεια, την ανάπτυξη και την φύση.