Τα οινοποιεία του Δήμου Ζίτσας, έχοντας μια σημαντική παραγωγή οίνου, πρέπει να διαχειριστούν ένα μεγάλο όγκο απόβλητων οινοποίησης, κυρίως στέμφυλα και οινολάσπη. Τα απόβλητα αυτά επιβαρύνουν σήμερα το λειτουργικό κόστος τους, όταν, με κατάλληλη επεξεργασία, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την παραγωγή νέων προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας. Στην κατεύθυνση αυτή, η παρούσα εργασία διερευνά τη σκοπιμότητα και βιωσιμότητα μιας μονάδας επεξεργασίας των αποβλήτων των οινοποιείων της Ζίτσας με στόχο την παραγωγή γιγαρτέλαιου, εκχυλίστματος σταφύλης και πολυφαινολών. Η ανάλυση πραγματοποιείται για τρία διαφορετικά σενάρια δυναμικότητας, αντλώντας δεδομένα από πρωτογενείς έρευνες αγοράς και δευτερογενείς πηγές. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η προτεινόμενη μονάδα αποτελεί μια ελκυστική επένδυση, με επιπρόσθετα περιβαλλοντικά και κοινωνικά οφέλη που δεν πρέπει να αγνοηθούν.