Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά χαρακτηριστικά των ορεινών περιοχών. Το Συρράκο, λόγω συγκεκριμένων κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών, αποτελεί σήμερα έναν από τους καλύτερα διατηρημένους ορεινούς παραδοσιακούς οικισμούς της Ελλάδας. Στο κατώφλι της σύγχρονης ανάπτυξής του μοιάζει να προφυλάσσει επαρκώς την πολύτιμη κληρονομιά του. Οι περισσότεροι κάτοικοί του δεν ζουν μόνιμα, αλλά περνούν σημαντικό χρονικό διάστημα σ’ αυτό, σε ετήσια βάση. Οι Συρρακιώτες υποστηρίζουν θερμά την προστασία της ελληνικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Θεωρούν τους εαυτούς τους προνομιούχους ως προς το ότι διαθέτουν έναν μοναδικού αρχιτεκτονικού πλούτου οικισμό, χωρίς να παραβλέπουν ωστόσο τα στοιχεία εκείνα που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του. Εμφανίζονται θετικοί ως προς μια αυστηρή νομοθεσία που θα προστατεύει αποτελεσματικά την τοπική φυσιογνωμία και αναγνωρίζουν ότι η αρχιτεκτονική του τόπου τους είναι αυτή που μαγνητίζει τους επισκέπτες. Αντιλαμβάνονται ότι αυτή η αρχιτεκτονική τους μοναδικότητα είναι ικανή να στηρίξει τη μελλοντική ανάπτυξη του οικισμού, αν διατηρηθεί και συνδυαστεί παράλληλα με άλλα στοιχεία της περιοχής. Εμφανίζονται πρόθυμοι να στηρίξουν οικονομικά έναν φορέα  ο οποίος θα αναλάβει την προστασία και διατήρηση της τοπικής αρχιτεκτονικής, αν και στέκονται αρκετά αμήχανοι και διερευνητικοί ως προς το ύψος του χρηματικού ποσού που δηλώνουν πρόθυμοι να καταβάλουν και ως προς τον τρόπο λειτουργίας του φορέα. Οι αφηγήσεις τους για την οικιστική εξέλιξη του Συρράκου, η κριτική προσέγγιση των διαφόρων ζητημάτων που τους τέθηκαν και οι προβληματισμοί τους για το μέλλον του οικισμού τους αποδεικνύονται εξαιρετικά ενδιαφέροντα.