Η παραποτάμια περιοχή του Αχέροντα, κοντά στον οικισμό Γλυκή του Δήμου Σουλίου, αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση τουριστικής εκμετάλλευσης ενός φυσικού πόρου, η οποία εγείρει προβληματισμό γύρω από το δίπολο τουριστική ανάπτυξη / προστασία του περιβάλλοντος. Ποιό είναι, όμως, το σημείο κορεσμού του οικοσυστήματος από την ανθρώπινη παρέμβαση και πως μπορεί να προστατευθεί από υποβάθμιση; Για να δοθεί απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, εισάγεται στην παρούσα εργασία η έννοια της φέρουσας ικανότητας, η οποία διερευνά τα όρια ενός οικοσυστήματος ή μιας περιοχής.
Για τον υπολογισμό της φέρουσας ικανότητας χρησιμοποιήθηκαν δείκτες που σκιαγραφούν το αποτύπωμα της τουριστικής δραστηριότητας και, ταυτόχρονα, συλλέχθηκαν δεδομένα που αφορούν στη βιολογική ταυτότητα της περιοχής. Από την ανάλυση προέκυψε, αφενός ότι κάποια όρια ανοχής προσβάλλονται και διαρρηγνύονται στις περιόδους τουριστικής αιχμής, αφετέρου, ότι, αν και η ποιότητα των υδάτων του Αχέροντα είναι ικανοποιητική, το παρόχθιο οικοσύστημα παρουσιάζει τάσεις υποβάθμισης